ผญาบาปบุญ
บุญบาปนี้เป็นคู่คือเงา               เงานั้นไปตามเฮาสู่วันบ่มีเว้น
คันเฮาพาเล่นพามันเต้นแล่น    พามันแอะแอ่นฟ้อนเงานั้นแอ่นนำ
เฮานั่งยองย่อเงาก็นั่งลงนำ        ยามเฮาเอาหลังนอนก็อ่อนลงนอนด้วย
คันเฮาโตนลงห้วยภูเขาหลายหลั่น   ขึ้นต้นไม้ผาล้านด่านเขา
เงาก็ตามเลี้ยวเก๊าะเกี่ยวพันธนัง        บ่ได้มียามเหินห่างไกลกันได้
อันนี้สันใดแท้ทั้งสองบุญบาป       มันก็ติดต่อก้นนำส้นผู้ทำ นั้นแหล่ว

ผญาเกณฑ์อายุของคน
สิบปีอาบน้ำบ่หนาว                  ซาวปีเหล้นสาวบ่เปิด
สามสิบปีนอนตื่นก่อนไก่               สี่สิบปีไปไฮ่มาทอดขา
ห้าสิบปีไปนามาทอดหุ่ย            หกสิบปีเป่าขลุ่ยบ่ดัง
เจ็ดสิบปีตีลังฆังบ่ม่วน                แปดสิบปีหนักหนวกด่วนมาหู
เก้าสิบปีพี่น้องมาดูฮ้องไห้               ร้อยปีบ่ไข้บ่ตาย
ร้อยสิบปีเห็นเดือนหงายว่าแม่นไฟไหม้    ร้อยยี่สิบปีไข้บ่ไข้กะตาย