[ ๒๓๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย! อริยสาวกผู้ได้สดับ
ย่อมใส่ใจด้วยดีโดยแยบคายถึง ปฏิจจสมุปบาทธรรม
ในร่างกายและจิตที่ตถาคตกล่าวมานั้นว่า เพราะเหตุดังนี้
เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้เกิดขึ้น สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น
เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ
เพราะอาศัยผัสสะ อันเป็นปัจจัยแห่งสุขเวทนา จึงเกิดสุขเวทนา
เพราะผัสสะ อันเป็นปัจจัยแห่งสุขเวทนา นั้นดับไป
สุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะ
อันเป็นปัจจัยแห่งสุขเวทนา จึงดับ จึงสงบไป
เพราะอาศัยผัสสะ อันเป็นปัจจัยแห่งทุกขเวทนา จึงเกิดทุกขเวทนาขึ้น
เพราะผัสสะ อันเป็นปัจจัยแห่งทุกขเวทนา นั้นดับไป
ทุกขเวทนาที่เกิดขึ้น เพราะอาศัยผัสสะ
อันเป็นปัจจัยแห่งทุกขเวทนานั้น จึงดับ จึงสงบไป
เพราะอาศัยผัสสะ อันเป็นปัจจัยแห่งเวทนาที่ไม่ใช่สุข ไม่ใช่ทุกข์
จึงเกิดอทุกขมสุขเวทนาขึ้น เพราะผัสสะอันเป็นปัจจัย แห่งอทุกขมสุขเวทนานั้นดับไป
อทุกขมสุขเวทนาที่เกิดขึ้น เพราะอาศัยผัสสะ
อันเป็นปัจจัยแห่งอทุกขมสุขเวทนานั้น จึงดับ จึงสงบไป ฯ
|
