สร้างบ้านมหาชัย
ช่วงออกพรรษาแล้วประมาณเดือนกุมภาพันธ์ ปี พ.ศ. ๒๔๙๔
หลวงปู่ฯพร้อมกับสามเณรอุปัฏฐาก คือ สามเณรสมาน เสนาช่วย
และโยมติดตามอีก ๔-๕ คน ได้ออกธุดงค์ผ่านมาทางอำเภอปลาปาก
ได้แวะเยี่ยมญาติโยมที่บ้านม่วง บ้านนกเหาะ

ชื่อ “มหาชัย”
ได้เดินทางมาที่ เนินมหาชัย เพื่อสำรวจสถานที่ สร้างบ้านและวัด
(สาเหตุที่เรียกเนินมหาชัย เพราะเรียกตามชื่อพ่อเฒ่าไฮ
ที่เดินทางอพยพครอบครัวมาจากเมืองมหาชัย ฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงประเทศลาว
มาตั่งถิ่นฐานที่บ้านนกเหาะ และมาทำกินบริเวณนี้ )

ท่านได้ปักกลดบริเวณห้วยจิ้งเนิ้ง เป็นลำห้วยเล็ก มีน้ำใสเย็น
ทำเลทั่วไปสวยงามป่าไม้ก็เขียวชอุ่ม ญาติโยมที่ติดตามมาด้วยก็พลอยยินดี

ต่างก็สำรวจบริเวณต่างๆ บางคนก็จับจองพื้นที่ ที่จะปลูกบ้านเรือน
และไร่นา เมื่อมาพร้อมกันแล้วท่านได้บอกให้โยมปัดกวาด
ถางต้นไม้เล็กๆ รอบโคนต้นมะม่วงป่าริมลำห้วย

เสี่ยงทาย
เมื่อเสร็จแล้ว ได้ให้โยมปั้นรูปปั้นต่างๆจากดินเหนียวให้เป็นรูป
คนชาย หญิง ช้าง ม้า วัว และควายตลอดจนสัตว์อื่นๆ
เพื่อทำพิธีเสี่ยงทาย เมื่อเสร็จแล้วให้นำมารวมกัน
ในที่ที่ปัดกวาดทำความสะอาดไว้ แล้วนำภาชนะมาครอบรูปปั้นนั้นอีกครั้งหนึ่ง

คำอธิษฐาน
ตกค่ำท่านได้ทำพิธีเสี่ยงทาย โดยตั้งจิตอธิษฐานว่า
“ ถ้าหากการสร้างวัดสร้างบ้านในบริเวณนี้ จะไม่เป็นอันตรายใดๆ
จะมีความสุขความสมบูรณ์ มีความเจริญแก่พระศาสนาและญาติโยม
ก็ขอให้รูปั้นนั้นปกติทุกๆอย่าง อย่าได้ล้มหรือแตกหักเลย
แต่ถ้าไม่มีความเจริญรุ่งเรืองแล้ว ก็ขอให้มีอันเป็นไปปรากฏเกิด” 

ผลการเสี่ยงทาย
เมื่อได้อธิษฐานดังนี้แล้ว ท่านก็ได้พาญาติโยม
เดิมจงกลมสมาธิภาวนาเป็นเวลาพอสมควร จึงจำวัดและให้ญาติโยมพักผ่อน  

คืนนั้นเป็นคืนเดือนหงายท้องฟ้าเต็มไปด้วย ดวงดาวน้อยใหญ่
ทอแสงระยิบระยับเพราะอยู่ช่วงปลายฤดูหนาวพอดี อยู่ ๆ
ก็มีฟ้าแลบขึ้นมาและมีฝนตกขึ้นมาอย่างหนักญาติ
โยมที่มาต่างหวาดกลัว เพราะไม่เคยปรากฏเหตุการณ์มาก่อน

พอรุ่งเช้าได้เข้าตรวจดูบริเวณรูปปั้นปรากฏว่าทุกอย่างปกติ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ต่างมีความยินดีพากันเดินสำรวจบริเวณรอบๆนี้อีกจนค่ำ
และได้กลับมาพักผ่อนในที่เดิม

นิมิตชายสองคน
ในตอนดึกคืนนี้หลวงปู่ฯนิมิตเห็นชายสองคนร่างใหญ่โต
นุ่งผ้าสีแดงเดินไปหากัน คนหนึ่งเดินมาจากทิศตะวันออก
อีกคนเดินมาจากทิศตะวันตก เมื่อมาพบกันได้สนทนากันว่า
“ พระอาจารย์ท่านนี้ จะพาญาติโยมมาปลูกบ้านเรือนในที่นี้ พวกเราจะทำอย่างไร ”

คนที่มาจากทิศตะวันออกได้พูดขึ้นว่า
“ ดีแล้วจะได้มีพระเจ้า จะได้มีพรรคพวก”
ส่วนคนที่มาจากทางทิศตะวันตกมีสีหน้าไม่พอใจโกรธ
และได้แยกย้ายกันไปในตอนเช้าท่านได้เล่าให้โยมฟัง
และออกสำรวจบริเวณจนเป็นที่พอใจ
ก็เก็บบริขารต่างๆกลับบ้านหนองหอยใหญ่ เพื่อเตรียมการอพยพต่อไป

กำเนิดบ้านมหาชัย
บ้านมหาชัยได้เกิดขึ้น โดยการนำของหลวงปู่ ฯ
ได้ชักชวนญาติโยมและสานุศิษย์จากบ้านหนองหอยใหญ่ หมู่ที่ ๔
ตำบลพุ่มแก อำเภอนาแก จังหวัดนครพนม เดินทางรอนแรมโดยทางเท้า
และเกวียนถึงเนินมหาชัย มีครอบครัวทั้งหมด จำนวน ๑๔ ครอบครัว ดังต่อไปนี้
๑. นายภูษา เสนาช่วย ๒. นายทองดี ศรีสุวงศ์ ๓. นายจวน เสนาช่วย
๔. นายกุ่ม แสนสุภา ๕. นายใบ วงษ์ผาบุตร ๖. นายเกวียน แสนสุภา
๗. นายหลวง แสนสุภา ๘. นายไผ่ แสนสุภา ๙. นายห่วน แสนสุภา
๑๐. นายอ่า แสนสุภา ๑๑. นายซาว แสนสุภา ๑๒. นายอุ่น แสนสุภา
๑๓. นายขาน สุภาไทย ๑๔. นายสุ้ย ศรีสุวงศ์

มีลูกศิษย์ที่ตามท่านสองคน คือสามเณรสมาน เสนาช่วย
(อดีตกำนันคนที่สองตำบลมหาชัย) และสามเณรสมัย สาลิสี
(ปัจจุบันมีครอบครัวที่ตำบลขั้วก่าย อำเภอวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร)
ทั้งสิบสี่ครอบครัวได้อพยพมาพร้อมหลวงปู่ฯ มาปักหลักจับจองป่าที่มหาชัย
หรือเนินมหาชัยเพื่อสร้างเป็นหมู่บ้าน