เมืองใดไร้ธรรม
   
เมืองใด ไม่มี ทหารหาญ เมืองนั้น ไม่นาน เป็นข้า
เมืองใด ไร้จอมพารา

เมืองนั้น ไม่ช้า อับจน

เมืองใด ไม่มี พาณิชย์เลิศ

เมืองนั้น ย่อมเกิด ขัดสน

เมืองใด ไร้ศิลป์ โสภณ

เมืองนั้น ไม่พ้น เสื่อมทราม

เมืองใด ไม่มี กวีแก้ว

เมืองนั้น ไม่แคล้ว คนหยาม

เมืองใด ไม่มี นารีงาม

เมืองนั้น หมดความ ภูมิใจ

เมืองใด ไม่มี ดนตรีเลิศ

เมืองนั้น ไม่เพริศ พิสมัย

เมืองใด ไร้ธรรม อำไพ เมืองนั้น บรรลัย แน่นอน


ชาติใด ไร้รัก สมัครสมาน จะทำการ สิ่งใด ก็ไร้ผล
แม้ชาติ ย่อยยับ อับจน บุคคล จะสุข อยู่อย่างไร

( บทพระราชนิพนธ์ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖

ผญาอีสาน