 กลอนกฏแห่งกรรม |
| สวัสดีท่านทั้งหลาย |
เพื่อนหญิงชายที่ใฝ่ฝัน |
| วันนี้พวกดิฉัน |
จำจักนรรพระธรรมา |
| ในเรื่องกฏแห่งกรรม |
พระสัมมาเทศนา |
| กรรมนี้แยกออกมา |
ในสิกขาธรรมวิจารณ์ |
| สองอย่างวางหลักเกณฑ์ |
ให้แลเห็นเป็นมูลฐาน |
| กรรมดีเป็นแก่นสาร |
สมานไว้ให้ดีๆ |
| กรรมชั่วอย่าพัวพัน |
ภัยมหันต์เห็นทันที |
| พระองค์ทรงตรัสชี้ |
มีสองอย่างดังกล่าวมา |
| ทำชั่วย่อมได้ชั่ว |
จะติดตัวทั่วกายา |
| ทำดีย่อมดีหนา |
สุขหรรษาในตัวเรา |
| หากเราได้กระทำ |
ยังกรรมชั่วแก่ตัวเรา |
| มันต้องติดตัวเรา |
เหมือนกับเงาที่ติดตาม |
| แม้เราลงมุดน้ำ |
และเข้าถ้ำก็นำไป |
| แม้ว่าเรากราบไหว้ |
ขวาและซ้ายย้ายไปมา |
| เงาก็มีลีลา |
เหมือนกายาที่เราทำ |
| บุญบาปที่คนทำ |
ก็จะนำติดตามคน |
| จะตามทุกแห่งหน |
ไม่ว่าคนอยู่ที่ใด |
| ทำดีไปสวรรค์ |
ทำชั่วนั้นไปอบาย |
| พวกเราหญิงและชาย |
จงได้ทำแต่กรรมดี |
| ชีวิตจะสุขี |
ทุกทิวาและราตรี |
|
