กลอนสรภัญญ์ พื้นบ้านอีสาน
กลอนตอนจะสิ้นพระพุทธศาสนา
วันนี้จะได้กล่าว ในเรื่องราวศาสนา
ขององค์พระสัมมา ศาสนาวุ่นมิวาย
มนุษย์ขาดศีลธรรม กระทำกรรมที่ชั่วร้าย
ตามพุทธทำนาย อธิบายไว้ชัดเจน
เป็นช่วงคนบาปหนา คนอิจฉาเป็นส่วนใหญ่
หัวใจขาดศีลธรรม ใจมืดดำอวิชชา
ถ้ามือถือเอาไม้ ก็ว่าไม้กายสิทธิ์
อวดดีแสดงฤทธิ์ ไม่กลัวผิดแห่งศีลธรรม
ทำกรรมอันบัดสี ทุกท้องที่มีทั่วไป
ไม่ว่าแต่ชาวบ้าน สงฆ์สมภารก็หากเป็น
เช้าเย็นแสวงหา กามารมณ์มาบำเรอ
หญิงเห่อความเป็นสาว อายุราวเก้าปีปลาย
หักไม้หมิ่นหมากเขือ ลงพายเรือน้ำข้าวหม่า
คำพระที่ตรัสไว้ ในเรื่องราวคนยุคนี้
ฟังแล้วสังเวชใจ น่าอับอายทั้งขายหน้า
พระสงฆ์นั้นหน้าด้าน จนชาวบ้านมือปิดหน้า
สัตถาทศพล บอกอานนท์ผู้ตามองค์
เรากลัวพบยุคนั้น จงพากันสร้างความดี
ละชั่วกระทำดี โชคจะดีและพ้นภัย
ปางนั้นคนเหลือไว้ ใต้ร่มโพธิ์เพียงสามต้น
คือองค์พระพุทโธ พระธัมโมพระสังโฆ
เปรียบได้คือต้นโพธิ์ ต้นใหญ่โตและร่มเย็น
จะพ้นจากยุคเข็ญ ถ้าบำเพ็ญทางศีลธรรม
จงจำคำบอกไว้ จะพ้นภัยตลอดกาล