กลอน ขายชีวิต ขายชาติ ๓ |
| จักกล่าวตอนที่สาม |
ติดต่อตามจากตอนสอง |
| ลองคิดให้ดีดี |
จะรู้ดีหมดทุกอัน |
| ในวันเลือกตั้งนั้น |
ท่านเอาเงินเขาร้อยบาท |
| ท่านมอบสิทธิ์ของตน |
ให้คนนั้นเป็นผู้แทน |
| ได้เป็นเขาแก้แค้น |
เอาทดแทนเป็นล้านๆ |
| ที่ว่าเอาคืนนั้น |
เขาเอากันตอนซื้อขาย |
| เวลาเราไปซื้อ |
เราก็ซื้อแต่ของแพง |
| เวลาเราไปขาย |
ของมากมายถูกนิดเดียว |
| แล้วเงินมันไปไหน |
มันก็ไปที่นายทุน |
| นายทุนคือผู้แทน |
ซื้อคะแนนวันเลือกตั้ง |
| หวังโกยจึงซื้อมา |
เขาไม่บ้าจะจ่ายฟรี |
| ที่ว่าขายชีวิต |
ท่านไม่คิดก็ไม่รู้ |
| ผู้คิดจะสร้างบ้าน |
ส่งลูกหลานไปเรียนต่อ |
| ขายปอสิบคันรถ |
ถูกโกงหมดได้นิดเดียว |
| เหลียวมองให้ดีๆ |
คนโกงนี้กลุ่มนายทุน |
| ส่งเงินลูกศึกษา |
ลงทุนค้าก็ไม่มี |
| เจ็บป่วยก็ตายฟรี |
นี่แหละคือ "ขายชีวิต" |
| ที่ว่าขายชาตินั้น |
คิดไม่ทันก็ไม่รู้ |
| ตรองดูให้ดีๆ |
ถึงวิธียึดบ้านเมือง |
| กระสุนไม่ต้องเปลือง |
เพียงตั้งพรรคซื้อคะแนน |
| คนไทยหกสิบล้าน |
มีสิทธิ์นั้นสามสิบล้าน |
| พรรคใดจ่ายหัวพัน |
มันเป็นเงินสามหมื่นล้าน |
| พรรคนั้นยึดเมืองไทย |
ผู้แทนได้ ๓๐๐ คน |
| นี่แหละคือ "ขายชาติ" |
หมดทั้งชาติจะวอดวาย |
| คนร่วมบ่อนทำลาย |
คนขายเสียงและขายสิทธิ์ |
| ขอเตือนหมู่ญาติมิตร |
พากันคิดให้จงดี ฯ |
|