กลอนสรภัญญ์ พื้นบ้านอีสาน
กลอนวันลาออกพรรษา
โธ่เอยไม่นึกเลย สิ่งบ่อเคยเป็นไปได้
จำจากพรากกันไป อาลัยถึงกัลยา
แต่ก่อนนอนศาลา รักษาศีลอุโบสถ
พากันมานอนอด สิ่งทั้งหมดงดได้ดี
ตลอดถ้วนไตรมาส สามเดือนขาดได้พอดี
พร้อมกันสร้างความดี ถึงศีลศรีมิได้ขาด
วันนี้ออกพรรษา ลาพระเจ้าเข้าครองเรือน
เพื่อนหญิงและเพื่อนชาย สิ่งทั้งหลายขอกราบลา
วัดวาศาสนา ทั้งศาลาและอาจารย์
อารามภูมิสถาน ทั้งวิหารสถานทอง
พวกเราผู้สนอง ถือขันทองดวงมาลา
สมมาคาระวะ ด้วยสัจจะหฤทัย
วาจาที่ได้กล่าว เป็นเรื่องราวที่บ่ดี
กระทำสิ่งบ่ดี ต่อพระศรีรัตนตรัย
ทางกายและทางใจ จงอภัยยกโทษทัณฑ์
ปีหน้าจึงพบกัน ในวันเข้าพระพรรษา
จำใจได้จากลา หมองอุราคราจากกัน
แม้กายเราห่างกัน แต่ใจนั่นอย่าห่างเลย ฯ