๒๗ . สัทธาวรรค คือ หมวดศรัทธา

๔๓๘. สทฺธา พนฺธติ ปาเถยฺยํ.
ศรัทธารวบรวมไว้ซึ่งเสบียง ( คือกุศล).
สํ . ส. ๑๕/ ๖๑.

๔๓๙ . สทฺธา สาธุ ปติฏฺฐิตา.
ศรัทธาตั้งมั่นแล้ว ยังประโยชน์ให้สำเร็จ.
สํ . ส. ๑๕/ ๕๐.

๔๔๐ . สุขา สทฺธา ปติฏฺฐิตา.
ศรัทธาตั้งมั่นแล้ว นำสุขมาให้.
ขุ . ธ. ๒๕/ ๕๙.

๔๔๑ . สทฺธีธ วิตฺตํ ปุริสสฺส เสฏฺฐํ
ศรัทธาเป็นทรัพย์ประเสริฐของคนในโลกนี้ .
สํ . สํ. ๑๕/ ๕๘. ขุ. สุ. ๒๕/ ๓๖๐.

๔๔๒ . สทฺธา ทุติยา ปุริสสฺส โหติ.
ศรัทธาเป็นเพื่อนสองของคน .
สํ . ส. ๑๕/ ๓๕, ๕๒.

เอโกปิ สทฺโธ เมธาวี อสฺสทฺธานํ จ ญาตินํ
ธมฺมฏฺโฐ สีลสมฺปนฺโน โหติ อตฺถาย พนฺธุนํ.
ผู้มีศรัทธา มีปัญญา ตั้งในธรรม ถึงพร้อมด้วยศีล แม้คนเดียว
ย่อมเป็นประโยชน์แก่ญาติและพวกพ้องผู้ไม่มีศรัทธา.
( ปสฺสิกเถร) ขุ. เถร. ๒๖/ ๓๐๖.

ทสฺสนกาโม สีลวตํ สทฺธมฺมํ โสตุมิจฺฉติ
วิเนยฺย มจฺเฉรมลํ ส เว สทฺโธติ วุจฺจติ.
ผู้ใด ใคร่เห็นผู้ศีล ปรารถนาฟังพระสัทธธรรม
กำจัดมลทิน คือความตระหนี่ได้, ผู้นั้นแล ท่านเรียกว่าผู้มีศรัทธา.
( พุทฺธ) องฺ. ติก. ๒๐/ ๑๙๑.

สทฺโธ สีเลน สมฺปนฺโน ยโสโภคสมปฺปิโต
ยํ ยํ ปเทสํ ภชติ ตตฺถ ตตฺเถว ปูชิโต.
ผู้มีศรัทธา ประกอบด้วยศีล เพียบพร้อมด้วยยศและโภคะ
จะไปสู่ถิ่นใด ๆ ก็มีคนบูชาในถิ่นนั้น ๆ.
( พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๕๕.

เย นํ ททนฺติ สทฺธาย วิปฺปสนฺเนน เจตสา
ตเมว อนฺนํ ภชติ อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ.
คนใดมีใจผ่องใส ให้ข้าวด้วยศรัทธา, คนนั้นย่อมได้ข้าว
ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกหน้าเหมือนกัน.
( พุทฺธ) สํ. ส. ๑๕/ ๘๒.