อิริยาบถบรรพ

(นำ) หันทะ มะยัง อิริยาปะถะปัพพะปาฐัง ภะณามะ เส ฯ

(รับ) ปุนะ จะปะรัง ภิกขะเว ภิกขุ
- ภิกษุทั้งหลาย อีกข้อหนึ่ง

คัจฉันโต วา คัจฉามีติ ปะชานาติ
- ภิกษุเมื่อเดิน ก็รู้ชัดว่า เราเดินอยู่

ฐิโต วา ฐิโตมหีติ ปะชานาติ
- เมื่อยืน ก็รู้ชัดว่า เรายืนอยู่

นิสินโน วา นิสินโนมหีติ ปะชานาติ
- เมื่อนั่ง ก็รู้ชัดว่า เรานั่งอยู่

สะยาโน วา สะยาโนมหีติ ปะชานาติ
- เมื่อนอน ก็รู้ชัดว่า เรานอนอยู่

ยะถา ยะถา วา ปะนัสสะ กาโย ปะณิหิโต โหติ
- เธอตั้งกายไว้ด้วยอาการอย่างใดๆ

ตะถา ตะถา นัมปะชานาติ
- ก็รู้ชัดอาการอย่างนั้นๆ

 อิติ อัชฌัตตัง วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ
- ด้วยอาการอย่างนี้ ภิกษุพิจารณาเห็นกายในกาย ภายในบ้าง

พะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ
- พิจารณาเห็นกายในกาย ภายนอกบ้าง

อัชฌัตตะพะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ
- พิจารณาเห็นกายในกาย ทั้งภายในและภายนอกบ้าง

สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา กายัส๎มิง วิหะระติ
- พิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้น ในกายบ้าง

วะยะธัมมานุปัสสี วา กายัส๎มิง วิหะระติ
- พิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อมไป ในกายบ้าง

สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา กายัส๎มิง วิหะระติ
- พิจารณาเห็นธรรม ทั้งความเกิดขึ้นและเสื่อมไป ในกายบ้าง

อัตถิ กาโยติ วา ปะนัสสะ สะติ ปัจจุปัฏฐิตา โหติ
- อีกอย่างหนึ่ง สติของเธอที่ตั้งมั่นอยู่ว่า กายมีอยู่

ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะติสสะติมัตตายะ
- เพียงสักว่ารู้ เพียงสักว่าอาศัยระลึกเท่านั้น

อะนิสสิโต จะ วิหะระติ
- เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิอาศัยไม่ได้

นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ
- ไม่ถือมั่นอะไรๆ ในโลก

เอวัมปิ ภิกขะเว ภิกขุ กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ
- ภิกษุทั้งหลาย อย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่