เวทนานุปัสสนา

(นำ) หันทะ มะยัง เวทะนานุปัสสะนาปาฐัง ภะณามะ เส ฯ

(รับ) กะถัญจะ ภิกขะเว ภิกขุ เวทะนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ
- ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ เป็นอย่างไรเล่า ?

อิธะ ภิกขะเว ภิกขุ
- ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้

สุขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยสุขเวทนาอยู่

สุขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยสุขเวทนาอยู่

ทุกขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยทุกขเวทนาอยู่

ทุกขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยทุกขเวทนาอยู่

อะทุกขะมะสุขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนาอยู่

อะทุกขะมะสุขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยอทุกขมสุขเวทนาอยู่

สามิสัง วา สุขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยสุขเวทนา มีอามิสอยู่ (อามิส คือ กามคุณ ๕ มี รูป เป็นต้น)

สามิสัง สุขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยสุขเวทนา มีอามิสอยู่

นิรามิสัง วา สุขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยสุขเวทนา ไม่มีอามิสอยู่

นิรามิสัง สุขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยสุขเวทนา ไม่มีอามิสอยู่

สามิสัง วา ทุกขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยทุกขเวทนา มีอามิสอยู่

สามิสัง ทุกขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยทุกขเวทนา มีอามิสอยู่

นิรามิสัง วา ทุกขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยทุกขเวทนา ไม่มีอามิสอยู่

นิรามิสัง ทุกขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยทุกขเวทนา ไม่มีอามิสอยู่

สามิสัง วา อะทุกขะมะสุขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนา มีอามิสอยู่

สามิสัง อะทุกขะมะสุขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยอทุกขมสุขเวทนา มีอามิสอยู่

นิรามิสัง วา อะทุกขะมะสุขัง เวทะนัง เวทิยะมาโน
- เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนา ไม่มีอามิสอยู่

นิรามิสัง อะทุกขะมะสุขัง เวทะนัง เวทิยามีติ ปะชานาติ
- ก็รู้ชัดว่า เราเสวยอทุกขมสุขเวทนา ไม่มีอามิสอยู่

 อิติ อัชฌัตตัง วา เวทะนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ
- ด้วยอาการอย่างนี้ ภิกษุพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนา ภายในบ้าง

พะหิทธา วา เวทะนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ
- พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนา ภายนอกบ้าง

อัชฌัตตะพะหิทธา วา เวทะนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ
- พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนา ทั้งภายในและภายนอกบ้าง

สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา เวทะนาสุ วิหะระติ
- พิจารณาเห็นธรรม คือความเกิดขึ้น ในเวทนาบ้าง

วะยะธัมมานุปัสสี วา เวทะนาสุ วิหะระติ
- พิจารณาเห็นธรรม คือความเสื่อมไป ในเวทนาบ้าง

สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา เวทะนาสุ วิหะระติ
- พิจารณาเห็นธรรม ทั้งความเกิดขึ้นและเสื่อมไป ในเวทนาบ้าง

อัตถิ เวทะนาติ วา ปะนัสสะ สะติ ปัจจุปัฏฐิตา โหติ
- อีกอย่างหนึ่ง สติของเธอที่ตั้งมั่นอยู่ว่า เวทนามีอยู่

ยาวะเทวะ ญาณะมัตตายะ ปะติสสะติมัตตายะ
- เพียงสักว่ารู้ เพียงสักว่าอาศัยระลึกเท่านั้น

อะนิสสิโต จะ วิหะระติ
- เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิอาศัยไม่ได้

นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ
- ไม่ถือมั่นอะไรๆ ในโลก

เอวัง โข ภิกขะเว ภิกขุ เวทะนาสุ เวทะนานุปัสสี วิหะระติ
- ภิกษุทั้งหลาย อย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นเวทนา ในเวทนาอยู่